Polki wspierają liderki w Afganistanie
“Mama zawsze nam powtarzała: Dziewczyny, które dałam temu światu, są silniejsze niż jego problemy”.
Jako Stowarzyszenie Aktywne Kobiety pracujemy z liderkami w Afganistanie. Wzmacniając ich rozwój, wzmacniamy ich pracę na rzecz innych kobiet w kraju ogarniętym wojną, gdzie zostały one pozbawione większości praw. Wierzymy, że wszystkie kobiety są siostrami, bez względu na kraj, pochodzenie, wiek, czy wykształcenie. I chcą działać wspólnie dla swojego dobra. Robimy to, bo wierzymy, że kobieca solidarność zmienia ten świat na lepsze. Wierzymy w solidarność i w to, że zaangażowanie ludzi jest najsilniejszą formą promocji idei na świecie. Prawa wszystkich ludzi powinny być przestrzegane, niezależnie od kraju, w którym żyją.
Większość kobiet w Afganistanie, uwięzionych w kulturze patriarchatu, boi się mieć swój własny głos i czemukolwiek sprzeciwić. Tu kobiety spychane są w dół hierarchii społecznej. Ogranicza się im dostęp do edukacji, podejmowania decyzji, środków finansowych. W konserwatywnych środowiskach kobiety nie mają wpływu prawie na nic: swój wygląd, wykształcenie, męża czy przyszłość.
Talibowie odebrali im większość praw, którymi cieszyły się wcześniej i ta mentalność jest dalej bardzo silna. Nie wolno im pracować, kształcić się, wychodzić z domu bez męża lub krewnego, korzystać z rozrywek, a nawet chodzić do lekarza. Decyzje podejmują za nie mężczyźni. 70% Afganek jest zmuszana do małżeństwa, wiele z nich będąc jeszcze dzieckiem.
Chcemy mówić głośno o tym, jak wygląda sytuacja kobiet w Afganistanie – chcemy krzyczeć, bo one nie mają prawa głosu.
Wzmacniając rozwój liderek w tym kraju, wzmacniamy ich pracę na rzecz pozostałych kobiet.
Impulsem do rozpoczęcia projektu była prośba ze strony afgańskich organizacji kobiecych, by wzmocnić młode liderki w walce o prawa kobiet i podzielić się naszym 15-letnim doświadczeniem z edukacji kobiet do życia publicznego. Dlatego w 2016 roku wyjechałyśmy do Afganistanu, by na własne oczy przekonać się, jak wyglądają realia życia tamtejszych kobiet i pomóc. Przeprowadziłyśmy tam serię warsztatów dla 23 kobiet-liderek, które chcą się zaangażować w działalność społeczną lub pragną rozwinąć swe kompetencje przywódcze.
Zorganizowałyśmy 4-tygodniowy trening liderski dla młodych działaczek w Kabulu – “Młode kobiety na rzecz zmiany społecznej”. Trening dotyczył równości szans, równouprawnienia kobiet i przeciwdziałania dyskryminacji, wzmacniania pewności siebie i świadomości swoich praw. Wraz z polskimi trenerkami równości szans – Małgorzatą Borowską, Ewą Stoecker i Moniką Sobańską – trenowałyśmy liderki w skutecznym budowaniu zespołu, w przywództwie kobiet, planowaniu projektów społecznych i edukacyjnych, zdobywaniu środków na inicjatywy, w skutecznym networkingu.
Treningi prowadzone były przy użyciu aktywnych pozaformalnych metod kształcenia dorosłych, które są bardzo skutecznym narzędziem opierającym się na zaangażowaniu, aktywności i doświadczeniu. Użyłyśmy podejścia pedagogicznego wprowadzonego do szerokiego obiegu przez David A. Kolb’a zwanego “uczeniem przez doświadczenie”, gdzie założeniem jest, iż uczestnicy posiadają wiedzę, należy im tylko pomóc ją sobie uświadomić poprzez eksperymentowanie, doświadczanie i wdrażanie we własne życie oraz pracę. Zatem zadaniem trenera/ki nie jest wykładanie wiedzy, lecz stwarzanie okazji do eksperymentowania, sprawdzania i wyciągania własnych wniosków.
Większość uczestniczek po raz pierwszy miała do czynienia z tak aktywną, oddolną edukacją; wcześniej spotykały się raczej z klasycznym przekazywaniem wiedzy, które nie jest skuteczne, w szczególności w budowaniu trwałych postaw aktywistki, której zadaniem jest wprowadzanie społecznych przemian. Taki rodzaj aktywnej pozaformalnej edukacji wywołuje głębokie doświadczenia, emocje i angażuje wszystkie sfery naszego bycia – ciało, psyche, umysł i ducha.
Drugą części treningów prowadzili trenerzy afgańscy z organizacji partnerskich SHUHADA oraz Women Empowered Afghanistan – Gaisu Yari, Khaliq Sarabi.
Niebawem na stronie zamieścimy podręcznik trenerski, opracowywany przez wszystkie osoby uczące w projekcie, by nasze doświadczenie i wiedzę podzielić z całym światem. Chcemy się dzielić i zachęcać szkoleniowców, działaczy do pracy z liderkami w krajach, gdzie prawa kobiet są tak mocno zagrożone, jak w Afganistanie.
Treningi zakończyły się sporym sukcesem – liderki nauczyły się wielu praktycznych umiejętności, które teraz z powodzeniem wykorzystują w swojej działalności. Wzmocniły w sobie postawę optymizmu, wytrwałości i osobistą moc, co przyczyniło się do zwiększenia skuteczności ich pracy na rzecz praw kobiet w Afganistanie.
Osiągają teraz spore sukcesy. Jedna z nich – Hajar Abulfazl – została właśnie ambsadorką United Nations i odebrała nagrodę Beyond Sport Award w Nowym Jorku. Możemy przypuszczać, iż mamy w tym swoją cegiełkę. Bardzo cieszymy się jej sukcesem.
„Pracując z liderkami w Afganistanie zdecydowałam się sięgnąć po metody holistyczne angażujące wszystkie aspekty człowieka: ciało-umysł-psyche i ducha. Zabrałam liderki na Wędrówkę Bohaterek w surowe góry otaczające Kabul. Dla większości z nich był to pierwszy raz, gdyż zwyczajowo kobiety w Afganistanie nie uprawiają sportu. Niektóre z nich nie miały nawet sportowych butów, szły na koturnach i w hidżabie / czarna sukmana zakrywająca całe ciało/. Wyruszyłyśmy na trekking empowermentowy.
Jako trenerka wiem, że trwała zmiana zachodzi poza strefą komfortu, gdy przekraczamy własne granice.Tylko wtedy naprawdę się uczymy. Dlatego pokładałam w tym dniu wielkie nadzieje. Młode Afganki pracowały z intencją, będąc tu i teraz, idąc uważnie i w milczeniu. Na początku wybrały czego potrzebują, by stać się jeszcze lepszą liderką dla swojej wspólnoty. Zaufanie, akceptacja, siła, spełnienie, decyzyjność, wiara w siebie, niezależność, wsparcie, odpoczynek… Wszystkie wiedziały, czego im trzeba i po co chcą zdobyć swój „szczyt”. Po drodze budziłyśmy w sobie możliwości, jakie dają metafory płynące z natury i żywiołów – brałyśmy od wiatru /inspiracja/, ptaków /wolność/, rozległego horyzontu i przestrzeni /nieograniczone możliwości/. Idąc w górę, w totalnym upale bardzo się wspierałyśmy. Afganki są na siebie niezwykle uważne i siostrzańsko dbały o to, by żadna nie opadła z sił. Tu objawia się potęga kultury kolektywistycznej. Razem możemy więcej.
Gdy doszłyśmy na szczyt, kobiety wykrzyczały afirmacje zgodne z własną intencją trekkingu. „Jestem Zohra, jestem pewną siebie i niezależną kobietą.Teraz zdobyłam siłę, by przekazać ją innym kobietom” – Tak, teraz masz siłę! – wtórował jej cały kobiecy kolektyw. Miałam wrażenie, że grupa 23-kobiet wspierających się liderek poruszyła niebo i ziemię. I na pewno otworzyłyśmy nasze serca. To był bardzo wzruszający moment, czułyśmy że dzieje się coś ważnego.
Wejście na szczyt, pokonanie własnych słabości, wyjście poza strefę komfortu. W ten sposób buduje się osobistą moc, potrzebną wszystkim liderkom. Zwłaszcza w Afganistanie.
Metody eco-coachingu, czerpanie z żywiołów i kręgu wspierającego jednostkę w rozwoju i misji, znane są z kultur rdzenno-plemiennych i z wielką chęcia po nie sięgam. Przynoszą świetne efekty, co sprawdziłam w ostatnich latach wędrując z Polkami po szczytach Afryki Północnej. Dla wielu z nich był to moment zwrotny w życiu, prawdziwy przełom i kick-off.
Ostatni etap wędrówki bohaterek to wcielenie w życie skarbów, które dziewczyny zdobyły po drodze oraz na szczycie. To czas, by moc przekazać w działaniach, projektach, dla dobra swojej wspólnoty. Wtedy nadajemy sens własnemu rozwojowi, gdy można się nim dzielić z innymi.
Całość działa jak turbo-dopalacz i odpala cały ludzki potencjał, a połączenie z siłami natury potęguje efekt po stokroć.
Tego dnia góra, którą zdobyłyśmy zatrzęsła się od kobiecej mocy na skutek transformacji, jaka najprawdopodobniej się tam odbyła”.
Monika Sobańska
O filmie
W trakcie naszego wyjazdu nakręciłyśmy film dokumentalny “Siostry”, którego bohaterkami są siostry: najmłodsza Zohra, Gaisu i Parastu. Należą do absolutnej elity – pochodzą z najbardziej liberalnych kabulskich rodzin. Ich ojcowie, bracia lub mężowie, zgodzili się, często wbrew ostracyzmowi dalszej rodziny i środowiska, aby wzięły udział w warsztacie – same, bez „opieki“ mężczyzn.
Mimo wszystko codziennie zderzają się z murem niezrozumienia i szykan ze strony większości afgańskiego społeczeństwa. Możnaby je nazwać siostrami, które połączył wspólny los. Wszystkie chcą zmienić sytuację kobiet w Afganistanie.
Nasz film pokazuje, w jaki kobiety w Afganistanie budują swoją niezależność, jak wzmacniają swój głos, jak zyskują dostęp do edukacji, władzy i wiedzy. Jak zaczynają się organizować, kształtować zmiany społeczne oraz nową rolę kobiet w społeczeństwie.
Polska, Afganistan, UE/Poland,Afghanistan,EU2017* Dok/doc.* 40’ *Reż/dir: Justyna Tafel*scen/sc: Justyna Tafel *Zdj/ph: Hasibullah Asmati, *Mont/edit: Justyna Tafel *Dźw/sound: Hezbullah Sultany, *Muz: Łukasz Korybalski *Prod: Stowarzyszenie Aktywne Kobiety (Jakub Kowalski, Monika Sobańska, Katarzyna Machnik, Aleksandra Gajoch)
Parastu Yari
Parastu miała to nieszczęście, że urodziła się jako piękna kobieta. Na afgańskiej wsi w latach 90. to mogło wpędzić dziewczynę tylko w kłopoty. Jej uroda sprawiła, że zakochał się w niej lokalny watażka, który chciał się z nią ożenić. Ojciec Parastu sprzeciwił się wydaniu córki za mąż, co przypłacił własnym życiem. Parastu w wieku 13 lat, w męskim przebraniu, przez 7 miesięcy, noc w noc, z karabinem w ręku, broniła się przed porwaniem przez gang lokalnego watażki. Wkrótce uciekła z rodzinnej wsi. W zamian za nią, aby zyskać na czasie, synowi lokalnego watażki została przyrzeczona jej młodsza siostra – sześcioletnia wówczas Gaisu.
Dziś Parastu może być uznawana za kobietę sukcesu. Ukończyła studia prawnicze i ubiega się o fotel w afgańskim parlamencie. Ma dwójkę dzieci, a jej mąż jest także prawnikiem walczącym o prawa kobiet. Wbrew wszelkim nakazom kulturowym, męża wybrała sama.
Gaisu Yari
Gaisu urodziła się na głębokiej prowincji i została zaręczona w wieku lat 6. Od 15 roku życia była regularnie gwałcona przez swojego przyszłego męża. Cudem udało jej się uciec od przymusowego małżeństwa. Wyemigrowała do USA, skąd dopiero rok temu, wbrew grożącemu jej niebezpieczeństwu ze strony wciąż żyjącego watażki, zdecydowała się wrócić do Afganistanu aby ratować inne kobiety przed podobnym losem.
Gaisu aktywnie działa na rzecz kobiet. Ukończyła studia w zakresie gender i seksualności w Stanach Zjednoczonych. Pracowała w Ministerstwie Spraw Kobiet jako doradca ministra. Obecnie jest założycielem organizacji, która zachęca młode kobiety do rozwoju i przedsiębiorczości poprzez projektowanie mody. Jej organizacja współpracuje obecnie z ponad 300 kobietami z całego kraju.
Zohra Yari
Zohrę ominął los dwóch starszych sióstr. Dzięki pieniądzom Gaisu przesyłanym przez 9 lat z zagranicy, jako samotna młoda kobieta kupiła własne mieszkanie, budząc tym powszechne poruszenie. Obecnie pracuje wraz Gaisu w organizacji działającej na rzecz ekonomicznej emancypacji kobiet.
Zohra wyróżnia się nawet na tle wyemancypowanych kobiet – głośno wyraża swoje zdanie, nie boi się zgłaszać uwag czy zastrzeżeń, także wobec trenerek. Jest wyraźnie bardziej od innych zaangażowana emocjonalnie – wchodzi w gorące dyskusje i mocno przeżywa mniej postępowe poglądy koleżanek. Wciąż upomina się o prawa kobiet z prowincji, których perspektywy są nieporównanie gorsze od mieszkanek Kabulu.
W terminie 5-10 września 2017r w Warszawie, Krakowie, Poznaniu miała miejsce wizyta działaczy i działaczek z Afganistanu. To był czas spotkań z organizacjami społecznymi, aktywistami i ludźmi zainteresowanymi pracą na rzecz praw kobiet, którego celem było budowanie solidarności i międzynarodowych mostów współpracy na rzecz wspierania przywództwa kobiet.
Podczas spotkań zastanowiliśmy się nad tym, jakie uwarunkowania wpływają na sytuację kobiet w Afganistanie i jakie są szanse na zmianę; jak wygląda życie, praca działaczy i działaczek praw kobiet w tym kraju; jakie trudności napotykają osoby realizujące programy pomocowe; jak przezwyciężyć strach gdy działa się na rzecz emancypacji kobiet w kontekście wojny, państwa wyznaniowego i kultury patriarchatu? Opowiedzieliśmy też o naszej współpracy z liderkami w Kabulu.
W spotkaniach wzięli udział
Humayun i Shukria Sarabi, Ilyas Hash /Women Empowered Afghanistan/
Zohra i Gaisu Yari / bohaterki filmu, Women’s Creative and Artistic Organization/
Jawad Wafa, Maisam Waseem /organizacja Shuhada/
dr hab. Beata Kowalska /naukowczyni, ekspertka ds sytuacji kobiet w krajach arabskich/
Monika Sobańska / Stowarzyszenie Aktywne Kobiety, autorka projektu “Młode kobiety na rzecz zmiany”/
dr Sławomira Walczewska /działaczka, Fundacja Kobieca EFKA/
Ewa Stoecker /trenerka antydyskryminacyjna, działaczka/
Justyna Tafel – reżyserka filmu
dr Ludwika Włodek /dziennikarka, publicystka, naukowczyni/
Małgorzata Borowska /dziennikarka, trenerka równości szans kobiet i mężczyzn/
Wspierali nas
Produkcja filmu i projekt wspierany był przez Komisję Europejską w ramach programu Erasmus+.
- Komisarz ds Praw Człowieka w Afganistanie Dr Sima Samar
- działaczka praw kobiet Humaira Saqib
- polityczki i parlamentarzystki z Kabulu, m.in Shinkai Karokhail
- Ambasadorka United Nations – Hajar Abulfazl
- afgańskie organizacje SHUHADA, TAWANA, NEW LINE, NAI
- Fundacja Heinrich Böll w Afganistanie
- piłkarki z Afgańskiej Narodowej Kobiecej drużyny footbolowej,
- Uniwersytet Gawharshad z Kabulu
- Afgańska Kobieca Agencja Prasowa
- oraz organizacja Women Empowered Afghanistan z USA
Ludwika Włodek
Wanda Nowicka
Krystyna Janda
PISALI O NAS
Dziennik Zachodni
Polityka
TVN
Pytanie na śniadanie
Newsweek
Afgańska Rozgłośnia Obywatelska Salam Watandar Kabul 98.9
portal Silesion.pl
PRZYJACIELE AKCJI
Naszą inicjatywę oraz produkcję filmu wspierały fantastyczne polskie liderki (i liderzy)! Artyści, działaczki społeczne, dziennikarki. Wszyscy oni zaangażowali się w nagłośnienie problemu kobiet w Afganistanie poprzez tę kampanię.
Materiały prasowe dla mediów
Monika Sobańska
Z wykształcenia socjolożka, wiceprezeska Stowarzyszenia Aktywne Kobiety od 2005 roku. Ekspertka ds międzynarodowej współpracy; fundraiserka, koordynatorka wielu projektów społecznych i edukacyjnych z dziedziny empowermentu kobiet, partycypacji obywatelskiej. Trenerka edukacji pozaformalnej, developerka nowoczesnych narzędzi edukacyjnych. Autorka wielu publikacji; wykładowczyni akademicka / Uniwersytet Warszawski,2007-2013/. Przeszkoliła 550 osób, które dzięki niej zaczęły wprowadzać zmianę społeczną i założyły organizację. Wprowadza holistyczną perspektywę do swoich działań edukacyjnych; wierzy w integrację umysłu, serca, ciała i ducha.Jej pasją są dalekie podróże, współpraca międzynarodowa i budowanie solidarności. Koordynatorka projektu polsko-afgańskiego “Młode kobiety na rzecz zmiany”.
Justyna Tafel
Ukończyła Reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej i Teatralnej w Łodzi, gdzie aktualnie kontynuuje naukę na studiach doktoranckich.Studiowała etnologię, kulturoznawstwo Ameryki Łacińskiej, fotografię oraz teatr ale przede wszystkim- prawo. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2015/2016 oraz Nipkow Programm 2014.Jej krótki metraż dokumentalny „Połowa mnie”, fabularny „Poranek” oraz film dyplomowy „Smutne Potwory” zdobyły nagrody podczas międzynarodowych festiwali. Specjalizuje się w międzynarodowej ochronie praw człowieka i w naturalny sposób zainteresowania te powracają w pracy nad filmem. Porusza ją kwestia kobiet w państwach wyznaniowych, stąd zaproszenie, aby nakręcić film dokumentalny w Afganistanie przyjęła z wielkim entuzjazmem. Obecnie pracuje nad dwoma projektami filmów fabularnych „Cicho i spokojnie” oraz „Topnieniem” opartym o biografię Wandy Rutkiewicz. Reżyserka filmu dokumentalnego <Siostry> zrealizowanego w ramach polsko-afgańskiego projektu “Młode kobiety na rzecz zmiany”.
Gaisu Yari
Afgańska ekspertka ds równouprawnienia kobiet i gender; feministka, trenerka empowerment kobiet, działaczka społeczna. Studiowała Women,Gender and Sexuality i Studia Wschodnie na Uniwersytecie w Virginii, USA. Pracowała jako konsultantka i koordynatorka programów w Afgańskim Ministerstwie Kobiet, dla Paiwand e Emroz Social and Cultural Organization (PESCO), programu USAID. Założycielka organizacji Women’s Creative and Artistic Organization wspierającej kobiety w niezależności ekonomicznej poprzez rękodzieło i afgański design. Uratowała się z aranżowanego siłą małżeństwa, do którego została wydana w wieku 7 lat/ i uciekła do USA. Teraz wspiera kobiety w podobnej sytuacji w Afganistanie. Bohaterka filmu <Siostry>, zrealizowanego w ramach polsko-afgańskiego projektu “Młode kobiety na rzecz zmiany”.
Humayun Sarabi
Założyciel i prezes organizacji Women Empowered Afghanistan; studiował Politykę i Administrację na Harvard Kennedy School w USA oraz Prawa Człowieka w Dublinie. Posiada również tytuł magistra stosunków Międzynarodowych i Dyplomacji /Tufts University, USA/. Aktywista społeczny i działacz na rzecz praw kobiet z Afganistanu z 15-letnim doświadczeniem w zakresie edukacji kobiet i dziewcząt, przeciwdziałania przemocy, praw kobiet. Od 1999 roku pracował dla wielu organizacji praw człowieka w Afganistanie i Pakistanie. Za swoją działalność ścigany był przez Talibów, dlatego musiał opuścić Afganistan. Włada językami używanymi w obu krajach – Dari, Urdu, Pashto.
dr Ludwika Włodek
Polska publicystka, dziennikarka i socjolożka zajmującą się Azją Środkową. Wykłada w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka książek: “Wystarczy przejść przez rzekę, „Pra. O rodzinie Iwaszkiewiczów”.
Publikowała w Gazecie Wyborczej, Polityce, Wysokich Obcasach, Harper’s Bazaar i Traveler. Prawnuczka Jarosława Iwaszkiewcza. Ekspertka w projektcie “Młode kobiety na rzecz zmiany”
Ewa Stoecker
Trenerka antydyskryminacyjna, psycholożka, ekspertka równości szans kobiet i mężczyzn. Założycielka Towarzystwa Edukacja Antydyskryminacyjnej.Współrealizuje od 10 lat międzynarodowe projekty edukacyjne na całym świecie /np. Arabia Saudyjska/. Autorka publikacji i materiałów edukacyjnych oraz badań społecznych w dziedzinie równości płci i przeciwdziałania przemocy.
W ramach projektu “Młode kobiety na rzecz zmiany” prowadziła treningi liderskie w Kabulu.
Małgorzata Borowska
Edukatorka antydyskryminacyjna, trenerka umiejętności interpersonalnych z 13-letnim doświadczeniem, ekspertka równości płci. Studiowała nauki polityczne na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz London School of Economics and Political Science. Dziennikarka i reporterka, od 2013 roku współpracuje z Gazetą Wyborczą. Pracuje w Fundacji Szkoła Liderów jako superwizorka i trenerka. Autorka wielu książek, publikacji i podręczników z dziedziny równości szans, przeciwdziałania przemocy, organizacji pozarządowych. W ramach projektu “Young Women for social change” prowadziła treningi dla liderek w Kabulu.
Jawad Wafa
Zasłużony działacz i aktywista afgański; dyrektor SHUHADA Organization założonej przez Komisarz Praw Człowieka Dr Sima Samar. W czasie wojny zmuszony do emigracji do Iranu i Pakistanu. Po powrocie przyczynił się do odbudowy kraju opracowując innowacyjne projekty rozwojowe w ramach International Crisis Group oraz Aga Khan Foundation.
Maisam Waseem
Koordynator programów w organizacji SHUHADA, której misją jest promocja dostępu do edukacji, demokracji i pokoju w Afganistanie.
Aleksanda Reder
Projektantka graficzna. Autorka grafiki wizualnej projektu. Świeżo po obronie magisterskiej z tytułem Magister Sztuki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Specjalizuje się w projektowaniu marki, identyfikacji wizualnej, projektowaniu www oraz wektorowej grafice. Entuzjastka fotografii analogowej oraz laik psychologii społecznej.
Jakub Kowalski
Kierownik produkcji telewizyjnej i filmowej. W ramach błędów młodości ukończył informatykę. Absolwent Zarządzania w Mediach na Akademii Leona Koźmińskiego oraz Reżyserii i Organizacji Produkcji na Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie. Prywatnie lubi dobre filmy i Monty Pythona.
Aleksanda Gajoch
Producentka filmowa i telewizyjna, współautorka programów cyklicznych, reportaży, filmów dokumentalnych, eventów. Twórcza kobieta do zadań specjalnych, działaczka społeczna, realizatorka projektów na rzecz kultury. Podróżniczka w pracy i życiu prywatnym.
Zajmowała się produkcją kilkudziesięciu projektów, w tym spotów reklamowych i kampanii dla wiodących klientów zarówno w Polsce, jak i zagranicą. Brała m.in. udział w realizacji filmów „Ogniem i mieczem”, „Quo Vadis”, „Stara Baśń,” koprodukcji międzynarodowych, współpracowała m.in. z National Geographic London. Entuzjastka projektów międzynarodowych wszelkiej maści, kreatywnych i dynamicznych.
W czasie wolnym realizuje się w inicjatywach „nietypowych,” angażuje się prospołecznie, organizuje wyprawy w ciekawe zakątki świata, uprawia sporty ekstremalne, bierze udział w rajdach terenowych. Ceni przygodę, otwartość na inne kultury, nowe doświadczenia czy opinie i poglądy, poczucie humoru i burleskę.
